مزایای تغذیه ای :
یک منبع پروتئینی (32%) محسوب می گردد .قبل از تغذیه باید دانه های با قلا را عمل آوری نمود تا پوشش الیافی دانه جدا گردد.
اگر این پوشش جدا نشود و در محصول باقی بماند ترکیب شیمیایی محصول را تحت تاثیر قرار می دهد . به منظور تهیه پودر اغلب از واریته های با گل سفید و زرد استفاده می شود . ممکن است افزودن متیو نین به آن ضروری باشد و قابل استفاده بودن لیزین در اثر تلاقی بین گونه ای افزایش می یابد.
خوش خوراکی :
هم واریته های شیرین این محصول و هم واریته هایی که خوش خوراک نیستند ، وجود ندارد
محدودیت های مصرف ( عوامل ضد تغذیه ای ) :
الکالوئید ها در واریته های تلخ وجود داشته و سمی هستند ، اما در واریته های جدید به علت بالا بودن سطح الیاف آن عموما مشکلی از این نظر وجود ندارد . لذا توسط حیوانات تک معده ای جوان به میزان اندکی هضم میگردد. بطور کلی همانند دیگر بقولات میزان متیونین و لیزین آن کم است .