کمبود و مسمومیت اسید پانتوتنیک
ضایعات اصلی ناشی از کمبود اسید پانتوتنیک در حیوانات آزمایشگاهی ، سیستم عصبی ، بخش قشری غده فوق کلیه و پوست را در بر می گیرند . کمبود آن ممکن است سبب کاهش تولید تخم مرغ شود .، هر چند که معمولا کاهش قدرت جوجه در آوری قبل از این اتفاق گزارش شده است . جنین مرغ هایی که دارای کمبود پانتوتنات هستند ، خونریزی های زیر پوستی و آدم شدید داشته و بیشترین مرگ و میر طی مراحل آخر انکوباسیون دیده می شوند .
در جوجه اولین علایم ، کاهش رشد و مصرف خوراک ، رشد کم پرها با حالتی نا منظم و شکننده و بلافاصله به دنبال آن بروز آماس جلدی می باشند . معمولا اطراف نوک و نواحی پائین آن به شدت آسیب دیده و این وضعیت در پاها نیز مشاهده می شود . در موارد حاد ، پوست پاها شاخی شده و زواید زگیل مانندی در بالشتک یا بوجود می آیند . مشکلات یا اغلب منجر به عفونت های باکتریایی می شوند.
هنگام کمبود ، غلظت اسید پانتوتنیک کبد کاهش یافته ، کبد تحلیل رفته و تغییر رنگ آن از زرد کم رنگ تا تیره مشاهده می شود . غشای میلین فیبرهای عصبی نخاع از بین می رود . جوجه هایی که با کمبود اسید پانتوتنیک مواجه هستند ، تحلیل سلول های لنفاوی در غده بورسا و تیموس ، همراه با کاهش لنفوسیت ها در طحال را نشان می دهد .
وضعیت پا و پر درآوری ضعیف در جوجه ها به سختی از کمبود بیوتین قابل تشخیص است . برخلاف کمبود بیوتین که اساساً بالشتک پا را تحت تاثیر قرار داده و معمولاَ بسیار شدیدتر از کمبود اسید پانتونتیک است ، در کمبود اسید پانتواینک ، آماس جلدی ابتدا در انگشتان دیده می شود . اردک علایم مشاهده شده در مرغ و بوقلمون به جز کاهش رشد را نشان نمی دهد . هر چند که مرگ و میر در اردک می تواند بسیار بالا باشد . پانتوتنات به میزان2000 میلی گرم در کیلوگرم سمی بوده و کاهش سرعت رشد به همراه آسیب کبدی دیده می شود .