استئوپتروز (بیماری پای ضخیم)

در این بیماری اندام هدف ویروسهای مهاجم ، استخوانها هستند و با افزایش بی رویه پرولیفراسیون استئوبلاستها و ساخت بافت استخوانی باعث افزایش ضخامت استخوانها شده و نداحی دیافیز و متافیز استخوانی بصورت نامنظم و گاهی یکنواخت ضخیم می شوند .

اغلب استخوانهای دراز درگیر هستند ولی سایر مناطق مانند دنده ، لگن و حتی مهره ها نیز از آسیب تهاجم این تومور مستثنی نیستند . در این بیماری با انسداد حفره مغز استخوان آنمی بروز می کند .

تشخیص :

برای تشخیص بیماری مطالعه تاریخچه ، علایم بالینی ، آثار کالبدگشایی ، سن و محل بافت نئوپلازیک مهم است ولی بررسی پاتولوژیک (آسیب شناختی) ضایعه و انجام آزمایشات ویروس شناختی کمک بیشتری برای تشخیص بیماری می کند .

ممکن است لوکوز با مارک اشتباه شود ، ولی وجود گنجیدگیهای اینترانوکلوآر در یاخته های مبتلا به ویروس مارک وجه تفریق این دو بیماری می باشد .

بنابراین انجام آزمایشات سلول شناسی علاوه بر تشخیص بیناری باعث تفریق این بیماری از بیماریهای مشابه می گردد .

برای تشخیص یا جداسازی ویروسهای توموری نیاز به روشهای تخصصی آزمایشگاهی است مانند استفاده از ELISA ، آزمایش Non-Producer cell activation test و...

پیشگیری و کنترل :

برای این بیماری واکسن غیر تجاری وجود دارد ولی چندان در ایمن سازی پرنده موثر نیست لذا امروزه از واکسن برای پیشگیری از بیماری استفاده نمی شود . همانطور که پیشتر گفته شد این بیماری قابل انتقال به جنین است و از آنجائیکه ویروس در سفیده تخم مرغ دفع می شود لذا گرفتن مرتب نمونه توسط سوآپ از غدد مولد سفیده که در انتهای مجرای تخم بر قرار دارند و کشت و آزمایشات آن در گله های مادر و اجداد می تواند از انتقال عمودی این بیماری در منطقه به نحو قابل ملاحظه ای جلوگیری کند .

اما کنترل افقی بیماری از جوجه نیازمند رعایت کامل اصول بهداشتی و رعایت استانداردهای مدیریتی و بهداشتی در فارم است . بنابراین ضدعفونی سالنها و ابزار جوجه کشی و لوازم مرغداری و پیروی از اصل All in-All out ضروری است .

یکی دیگر از راههای کنترل این بیماری استفاده از گله های مقاوم به این بیماری ات . برخی از پرندگان واجد ژنهای غالبی هستند که بصورت ژنتیکی مقاومت بیشتری نسبت به بروز این بیماری دارند لذا پرورش دهندگان مرغهای مادر می توانند با استفاده از این گله ها جوجه های مقاوم تری را به بازار وارد کنند .