مسمومیت سدیم
مقدار بیش از 5% درصد در جیره موجب مسمومیت می شود . با مصرف حدود 35% درصد سدیم ، پرندگان آب بیشتری مصرف می کنند و گاهی اوقات این وضعیت به عنوان مسمومیت در نظر گرفته می شود . سطوح بالای سدیم اثر سوئی بر تعادل الکترولیت دارد و سطوح بسیار بالای آن می تواند موجب مستی با آب شود . گزارشاتی (عمدتا از استرالیا ) مبنی بر کاهش کیفیت پوسته هنگام عرضه آب شور به پرنده وجود دارد . مطالعات انجام شده در آمریکای شمالی این یافته ها را تایید نکرده اند .
به عنوان مثال ، دامرون (1998) با عرضه آب حاوی تا 800 قسمت در میلیون سدیم به مرغ های تخمگذار هیچگونه اثر نامطلوبی را گزارش نکرد . این پاسخ های متفاوت ممکن است مربوط به سویه های مورد استفاده در این مطالعات باشد ،بطوریکه وایدمن و نیسلی (1992) نشان دادند که نیمچه های سویه های مختلف به مصرف آب حاوی 10گرم در لیتر نمک طعام پاسخ متفاوتی می دهند . این محققین نتیجه گیری کردند که سویه های حساس نسبت به سویه هایی که توسط آب شور تحت تاثیر قرار نگرفتند ف گلوکرول های کلیوی بسیار کوچکتری دارند .