علایم کمبود تیامین
پای نوریتیس ، نشانه مراحل پیشرفت کمبود تیامین بوده که احتمالا به دلیل تشکیل مواحد حد واسطه سوخت و ساز کربوهیدرات ها می باشد . منبع مستقیم انرژی مغز حاصل تجزیه گلوکز است و بنابر این به واکنشهای بیوشیمیایی که تیامین در آنها دخالت دارد وابسته است . در مراحل ابتدایی کمبود ، ممکن است بیحالی و لرزش سر دیده شود . همچنین کمبود تیامین اثر شدیدی بر اشتهای جوجه ها دارد. طیور نسبت به مشکلات ماهیچه ای عصبی نیز حساس شده که نتیجه آن هضم ناقص ، خستگی عمومی ، عارضه ستاره نگری و تشنج های مکرر می باشد .
در پرندگان بالغ ممکن است که پلی نوریتیس سه هفته بعداز مصرف جیره با کمبود تیامین بروز نماید . با پیشرفت کمبود فلج ماهیچه ای دیده می شود که از انگشتان آغاز شده و تا پاها ، بال و گردن ادامه می یابد . ممکن است پرنده بر روی پاهای خم شده بنشیند و با عقب کشیدن سر به حالت جستجوی ستاره قرار گیرد .
کشیدگی سر به دلیل فلج شدن ماهیچه های قدامی گردن است . مدت کمی پس از این مرحله مرغ توانایی ایستادن یا نشستن مستقیم را از دست داده و روی بستر به حالت واژگون قرار می گیرد که ممکن است سر همچنان به حالت کشیده باقی بماند . گزارش شده است که با کمبود ویتامین دمای بدن پرنده نیز افت خواهد داشت و سرعت تنفس کاهش می یابد . در پرندگان بالغ ممکن است تحلیل بیضه ها دیده شود و قلب به میزان کمی آتروفی نشان دهد .
گریس و اکات (1972) پاتولوژی مقایسه ای کمبود تیامین ، ریبوفلاوین ، لسید پانتوتیک و نیاسین را مطالعه کردند . کمبود هر چهار ویتامین سبب تخریب سلول های پوششی غارهای لیبرکان و واکوئول دار شدن ( اجسام هیالینی ) سلول های خوشه ای لوزالمعده می شوند . این چهار ویتامین به صورت کوآنزیم های ضروری برای متابولیسم انتقال انرژی عمل می کنند . فقدان این ویتامین در سلول های دوازهه و لوزالمعده که از لحاظ متابولیکی بسیار فعالند ،سبب تغییراتی در آنها میشود که شبیه حالت فقدان اکسیژن در سلول است . از بین همه مواد مغذی ، کمبود تیامین شدیدترین اثر را بر روی اشتها دارد . حیواناتی که جیره ای با کمبود تیامین مصرف می کنند ، سریعا بی اشتهایی شدیدی را از خود نشان می دهند .
این حیوانات کاملاَ رغبت به غذا ر از دست داده و تا زمانی که تیامین دریافت نکنند . غذا نخواهند خورد . هنگام کمبود شدید ، جهت بازگشت اشتهای جوجه ها باید تیامین بصورت اجباری مصرف شده یا تزریق شود ،حتی اگر قبل از آن خوراک تازه حاوی تیامین در اختیار آنها گذاشته شده باشد.
مسمومیت تیامین
سطوح بسیار بالایی تیامین بون ایجاد مسمومیت مصرف می شوند ، برخی شواهد در انسان نشان می دهند که مقادیر 5 تا 10 میلی گرم تیامین به ازای هر کیلو گرم وزن بدن ممکن است اثرات مسکنی بر روی سیستم عصبی محیطی داشته باشد . در مرغ حدود 700 برابر سطح نیاز برای القا مسمومیت لازم است. علایم مسمومیت ، متوقف شدن انتقالات عصبی و تنفس سخت بوده و معمولا بواسطه ناتوانی تنفسی مرگ رخ می دهد .