طاعون اردک

• 

توضیحات

بازدید: 7789

این بیماری که به هپاتیت تیپ    اردک نیز معروف است اغلب پرندگان آبزی علی الخصوص اردکها را درگیر می کند . عامل این بیماری از خانواده هر پس ویروسها است و این بیماری همراه اردکها و غازهای وحشی به همراه مهاجرتشان به مناطق دیگر انتقال می یابد .

پرندگان حداکثر پس از این یک هفنه از ابتلاء به این ویروس علایم بالینی بیماری را بروز می دهند . افزایش ترشحات مخاطی بینی و چشمها ، زمین گیری ، ترس از نور ، بی اشتهایی و دپرس بودن از علایم بالینی این بیماری است گاهی اسهال نیز دیده می شود . کاهش تولید در این بیماری تا سقف ¼  قابل پیش بینی است و تقریباً می توان گفت که اغلب پرندگان بیمار خواهند مرد .

در بررسی کالبدگشایی وجود پتی شی در برخی از اندامهای گوارشی علی الخصوص روده ها دیده می شود و پلاکهای فلسی شکل نیز در بورس فابریسیوس ، کلوآک و سکوم هم ممکن است مشاهده شود . برای تشخیص قطعی نمی توان به علایم بالینی و کالبدگشایی اکتفا کرد . جهت تایید بیماری انجام آزمایش واکنش ایمنوفلورسانس برای کشف پادگن ویروس ویا رویت مستقیم گنجیدگیهای درون هسته یاخته های لنفوئیدی و یا روده و کبد که توسط هر پس ویروسها ایجاد می گردد لازم است.

این بیماری درمان خاصی ندارد اما رعایت اصول بهداشتی و تجویز واکسنهای تخفیف حدت یافته می تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند.