شرایط لازم برای پرورش و نگهداری جوجه

بازدید: 6350

1)حرارت : به دلیل عدم تکامل سیستم گرم کننده بدن در جوجه ،جوجه های کوچک قادر به گرم کردن و کنترل درجه حرارت بدن خود نیستند.گرم کردن جوجه به طور طبیعی توسط مرغ مادر انجاممیگیرد.در روش مصنوعی گرم کردن جوجه ها به وسیله مادرهای مصنوعی اجام میگیرد.کاهش حرارت سالن باعث فلج دستگاه تنفس جوجه میگرددو منجر به خفه شدن آن میگردد.جوجه دو روزه میتواند مدت 35 دقیقه در حرارت 3/2 درجه سانتیگراد دوام بیاورد. نوسان در حرارت باعث بروز اسهال در جوجه میشود. همچنین افزایش حرارت که به ندرت اتفاق می افتد سبب اسهال و کاهش رشد میشود.دستگاههای گرم کننده به دو دسته یعنی مادر های مصنوعی زمینی و مادرهای قفسی یا باطری تقسیم می شوند.

1)مادرهای زمینی: این دسته از مادرهای مصنوعی روی زمین قرار دارند و جوجه ها در زیر یک سرپوش جمع شده و گرمای لازم را بدست می آورند.حرارت زیر سرپوش از طریق سوختن ذغال ،نفت و یاگاز ،اشعه مادون قرمز و یا تشعشع تامین میشود.استفاده از مادرهای ذغالی و نفتی به علت تولید زیاد گاز کربنیک توصیه نمیشود.بهترین روش استفاده از یک نوع بخاریهای برقی است که مولد اشعه مادون قرمز هستند ولی هزینه این بخاریها بالاست در نوع تشعشع کف سالن را با لوله هایی که آب گرم و یا هوای گرم در آنها جریان دارد میپوشانند و جوجه ها حرارت لازم را از این طریق بدست می آورند.ولی سرمایه گذاری این سیستم زیاد است.

در مرغداریهای مدرن بزرگ از مادرهای مصنوعی استفاده نمیشود بلکه در این مرغداریها تمام فضای سالن را بطور یکنواخت گرم میکنند. در این روش به جای مادرهای مصنوعی از سیستم حرارت مرکزی که هوای گرم را وارد سالن میکند استفاده میشود.

2)مادرهای قفسی : در این سیستم جوجه ها را در قفس پرورش میدهند . این روش پرورشی نسبت به روش بستر دارای معایب و محاسنی است که در پایان ای فصل در مورد آنها بحث خواهد شد . باطریها دو دسته هستند باطریهایی که دارای منبع حرارتی هستند و به باطریهای اولیه یا شروع کننده معروفند و نوع دیگر فاقد منبع حرارتی بوده و قفس های پایانی یاتمام کننده نام دارند.قفس های دسته اول دارای منبع حرارتی بوده که با مقاومت های الکتریکی و یا لوله های حاوی هوای گرم ، گرم میشوند.این قفس ها را تا پایان هفته چهارم بکار میبرند. پس از این مدت جوجه ها را به قفس هایی که فاقد منبع حرارت میباشد انتقال میدهند و جوجه ها تا موقع فروش و یا انتقال به قفس های تخم گذاری در این قفس ها باقی میمانند . گاهی ممکن است قفس های اولیه فاقد منبع حرارتی باشد که در این صورت همه قفس ها را در سالن میگذارند و هوای سالن را به طور یکنواخت گرم میکنند.

محاسن روش نگهداری جوجه در باطری عبارتند از : 1)امکان نگهداری تعداد زیادی جوجه در واحد سطح 2)سهولت تشخیص جوجه های سالم از ناسالم و 3) بهداشتی بوده و امکان اشاعه بیماری در آن کمتر میباشد. معایب این سیستم عبارتند از : هزینه اولیه آن زیاد است 2- به علت تراکم جوجه شیوع بیماری کانیبالیزم بیشتر است.

2)تهویه: برای رشد جوجه های گوشتی و مرغان تخم گذار وجود تهویه کافی اهمیت خاص دارد.مادرهای مصنوعی به طریقی باید قرار قرار بگیرند که مانع رسیدن مداوم هوای تازه به جوجه ها نشوند.هدف از تهویه مناسب اولا خارج کردن بخار آب و گازهای داخل سالن و ثانیا تامین اکسیژن کافی برای تنفس است . حدود 80 درصد مدفوع طیور آب است. بعلاوه مقدار زیادی بخار آب نیز از سطح آب خوری ها خارج میگردد.اگر این رطوبتها از سالن خارج نشوند به سبب مرطوب شدن بستر موجب شیوع بیماریهایی مثل کوکسیدوز (اسهال خونی)میشود. در اثر فعالیت میکروبها بر روی مواد ازت دار مدفوع مقدار زیادی گاز آمونیاک و هیدروژن سولفوره تولید میشود. علاوه بر گاز آمونیاک حاصل شده از موفوع از مادرهای نفتی و گازی نیز مقداری گاز کربنیک تولید میشود. تجمع این گازها در سالن اثرات سویی از قبیل کاهش رشد و یا بروز بیماریهای تنفسی (برونشیتمزمن)را همراه دارد و بایستی به وسیله سیستم تهویه مناسب دفع شوند. عدم کفایت تهویه باعث مرطوب بودن بستر استنشاق بوی آمونیاک موجب تعویق رشد و کاهش راندمان تبدیل غذایی میشود.

در ساختمانهای بدون دریچه به ازای هر کیلوگرم وزن بدن جوجه های گوشتی حدود 2 فوت مکعب در دقیقه و به ازای هر کیلوگرم وزن مرغان تخم گذار 3 فوت مکعب در دقیقه هوا لازم است . به عبارت دیگر میزان هوای لازم به ازای هر درجه فارنهایت برای هر کیلوگرم وزن بدن برابر با 0264/0فوت مکعب است.

3)مساحت سالن ،آبخوری و دانه خوری: بسته به نوع ساختمان و سیستم پرورش تعداد مرغی که در هر متر مربع نگهداری میشودفرق میکند.در ساختمانهای معمولی و بدون عایق در هر متر مربع 10 مرغ گوشتی و در ساختمانهای عایق دار با وسایل اتوماتیک در هر متر مربع 12 مرغ و در ساختمانهای بدون پنجره و تمام اتوماتیک در هر متر مربع 14 تا 15 مرغ نگهداری میشود.نیمچه های تخم گذار نیاز به فضای بیشتری دارند و معمولا از 6 تا 20 هفتگی بین 6 تا 8 نیمچه در متر مربع نگهداری میشود .

4) نور:

الف)رژیم نور در پرورش جوجه های گوشتی: در مورد نور سه مسئله بایستی مورد توجه قرار گیرد این مسائل عبارتند از دوره نور دادن ، شدت نور،رنگ نور

1-دوره یا الگوی نور: اگر چه استفاده از روش متناوب نور در مرغان گوشتی از نظر رشد و راندمان مصرف غذا نتیجه بهتری میدهد.ولی به علت نیاز به ساعتهای اتوماتیک و عدم دسترسی تمام جوجه ها به غذا در فاصله زمانی که چراغها روشن هستند امروز بیشتر از روش نور مداوم د پرورش جوجه های گوشتی استفاده میشود. در روش متناوب در یک فاصله زمانی معین چراغها روشن و برای یک مدت معینی خاموش میشوند. که در مدت روشنایی جوجه ها غذا و آب مورد لزوم را مصرف میکنند و در زمان تاریکی بدون حرکت و با اتلاف انرژی کمتر غذای خورده شده را مورد استفاده قرارمیدهند.

یکی دیگر از محاسن روش متناوب کاهش موی پرها روی لاشه است که در موقع پر کنی از لاشه جدا نمیشوند و لذا کیفیت لاشه را کاهش میدهند.

3-شدت نور: در پرورش جوجه های گوشتی از نور با شدت کم استفاده میشود زیرا اگر شدت نور کم باشد حرکت جوجه کمتر و در نتیجه اتلاف انرژی کمتر است.از طرفی هرچه شدت نور کمتر باشد امکان اشاعه خوخوری یا کانیبالیزم نیز کمتر است. در سالنهای پرورش جوجه های گوشتی شدت نور حدودا برابر با 3 تا 4 وات در متر مربع است.

3-رنگ نور: از لحاظ رشد جوجه بین نور قرمز و نور سفید تفاوت بارزی نیستولی امروزه بیشتر از نور قرمز استفاده میشود.استفاده از نور قرمز از اشاعه بیماری خودخوری جلوگیری میکند زیرا تمام محیط را قرمز کرده و جوجه قادر به تشخیص خون از سایر مواد موجود نیست.همچنین نور قرمز آرامش بیشتری در جوجه ایجاد میکند و از تحرک زیاد آنها میکاهد لذا اتلاف انرژی جوجه ها کم میشود .