سمیت سلنیوم
مقدار سلنیومی که مسمومیت ایجاد میکند (10تا 20قسمت در میلیون ) تقریبا 100برابر مقدار نیاز تغذیه ای آن است . به نظر می رسد که یکی از مکانیزم هایی که سلنیوم از آن طریق اثر سمیت خود را ظاهر می سازد ، رقابت با ترکیب گوگرددار یا تمایل شدید آن به گوگرد به منظور تشکیل کمپلکس های سلنیوم –گوگرد می باشد . از لحاظ اثر برم بر آنزیم ها ، سمیت سلنیوم به سه دسته تقسیم میشود :(1)آنزیم هایی که سلنیت بر آنها بی اثر است مثل اکسیدازهای گلوکز ،لاکتات وپایرویت در مغز و 1-تیروزینار ، گزانتین اکسیداز و الکل اکسیداز کبدی (2)آنزیم هایی که سلنیوم آنها را از طریق انهدام قسمت فعال آنزیم متوقف می سازد . این آنزیم ها عبارتند از سوکسینیک د-هیدروژناز ، کولین اکسیداز ، تیرامینازو د-پرولین اکسیداز ، و (3)آنزیم هایی که مستقیما با افزودن سلنیت غیر فعال می شوند مثل ال – پرولین اکسیداز ، به نظر می رسد که در این حالت سلنیوم با ترکیب شدن با بنیان فعال آنزیم آنرا متوقف می سازد .
در مرغ ها زیادی سلنیوم باعث کاهش رشد ، تولید تخم مرغ و جوجه درآوری می گردد و نیز سبب ایجاد ضایعات در جنین می گردد . اورت ولاتشاو (1978)کاهش تولید تخم مرغ و جوجه درآوری را در مرغ های مادر تغذیه شده با 7 قسمت در میلیون سلنیوم گزارش کردند . در حالیکه 9 قسمت در میلیون فقط موجب کاهش تولید تخم مرغ شد . یکی از ضایعات جالب در جنین تورم سر می باشد که بدلیل تجمع مایعات و بزرگ شدن بافت است .