آهن FE

بازدید: 11986

احتیاجات و کمبود و سمیت آهن

مارک و آوستیک (1991) در مرغ های تخمگذار نشان دادند که برای حفظ هماتوکریت طبیعی حداقل 35 تا 45 میلی گرم آهن  در هر کیلوگرم جیره مرد نیاز است .  میزان مورد نیاز برای  جوجه درآوری مطلوب تا حدودی بالاتر  و 55 میلی گرم در کیلوگرم است . آویاگی  و بیکر (1995) با توجه به وضعیت هموگلوبین پرنده اظهار داشتند که هنگام تغذیه  جیره های نیمه خالص  به پرندگان جوان  85میلی گرم آهن در کیلوگرم جیره مورد نیاز است  . در پرندگان تغذیه شده با کمت از 55 میلی گرم در کیلوگرم ، افزایش اندازه قلب مشاهده شد .

 کمبود اهن موجب کم خونی  شدید همرا با  کاهش حجم سلول های فشرده خون (هما توکریت ) می شود .  در سویه های پر رنگی ، کم رنگ شدن پر نیز دیده می شود . هنگام کمبود آهن ،نیاز پرنده به آهن برای ساخت گلبول های قرمز  بر متابولیسم رنگی شدن  پر ارجحیتدارد ، هرچند که هنگام عرضه جیره غنی از آهن ، رشد بعدی پر طبیعی می باشد . چنین استنباط  شده است  که آهن ] نه  تنها  برای پرها قرمز رنگ که حاوی آهن هستند ضروری است ، بلکه ممکن است  در سیستم های آنزیمی  درگیر در مراحل رنگی شدن پر نیز لازم باشد . جوجه های نیوهمشایر هنگام کمبود آهن  نه تنها رنگ ریزه  قرمز حاوی آهن را از دست می دهند  ، بلکه  رنگ سیاه ملانین نیز که قسمتی از رنگ طبیعی پر در این نژاد است ، از بین می رود . هنگام تغذیه جیره حاوی آهن به ج.جه های دارای کمبود ، پرهای  جدید  ابتدا دارای نوار سیاه رنگی هستند که پس از آن رنگ قرمز طبیعی رسوب می کن . با ادامه رشد  پرها ، رنگریزه سیاه ملانین در الگوی طبیعی خود در کل پرها نوزیع می شود .

هوف  و همکاران (1979) نشان دادند که وجود 4 تا 8 میکروگرم اکراتوکسیبن  در هر گرم جیره  موجب کمبود آهن  می شود  که با کم خونی  هیپوکرومیک میکروسیستیک مشخص می شود . آفلاتوکسین نیز جذب آهن را کاهش میدهد . استفاده از مقادیر بالای نمک های آهن در جیره  می تواند موجب تشکیل فسفات آهن نامحلول در دستگاه گوارش  شود . که منجر به کاهش  جذب آهن  و متعاقب آن بروز زیکتز  می گردد . فسفات آهن نامحلول یک سوسپانسیون کلوئیدی  تشکیل  می دهد که ممکن است  ویتامین ها  و سایر عناصر معدنی کم مصرف را جذب کند . چنین حالتی فقط در صورت استفاده از حداقل 10برابر مقدار طبیعی عارض می شود .