دانه های آبجو سازی
- توضیحات
- بازدید: 9407
مزایا ی تغذیه ای :
میزان الیاف قابل هضم آن ( برای نشخوار کنند گان ) بالا بوده و پروتئین آن نیز از کیفیت خوبی برخوردار است . پروتئین آن در طی فرآیند تولید تحت تاثیر حرارت قرار گرفته و به همین دلیل در شکمبه کاملا غیر فابل تجزیه است . به طور کلی در این محصول میزان نشاسته کمی وجود دارد .
دانه های آبجو سازی برای مخلوط نمودن با بخش علوفه ای جیره بهبود مصرف ماده خشک مناسب هستند و خوراک عالی برای گاو ها و گوسفند آن محسوب می شود .
از نظر سابقه ، این محصولات به عنوان یک خوراک سالم و بی خطر جهت تامین الیاف قابل هضم که به ایجاد شرایط بافری کمک می نماید ، مورد نظر بوده اند اما امروز ه این امر از اهمیت کمتری برخوردار است زیرا در روش های جدید آبجو سازی از ذرات ریز استفاده شده و (pH) شکمبه در این حالت پایین (2/4-0/4) می آید . این محصولات منابع خوب فسفر هستند.
نتایج تحقیقات نشان داده است که مصرف این محصولات در مقایسه با جیره حاوی علوفه های سیلویی ، باعث کاهش چربی شیر به میزان حدودا 3/0-2/0 در صد می شود. این امر ممکن است به دلیل بالاتر بودن میزان روغن های غیر اشباع در دانه های آبجوسازی باشد .
احتملا ارزش غذایی بسته به منبع و روش تولید متغییر بوده و به طور متوسط میزان ماده خشک ان 18 تا 26 در صد است.
خوش خوراکی :
برای تمامی نشخوار کنندگان خیلی خوش خوراک بوده و به مصرف علوفه کمک می نماید.
محدودیت های مصرف ( عوامل ضد تغذیه ای ) :
این دانه دارای عوامل محدود کننده بسیار کمی هستند . در مورد گاوه می توان برای راس گاو در روز حدود 7 تا 10 کیلوگرم دانه های آبجو سازی را به جیره اضافه نمود ، در گاو های گوشتی تغذیه بصورت آزاد (ad-lib) انجام گرفته و در میش می توان به ازای هر راس در روز 3 تا 4 کیلوگرم از این مواد را مصرف کرد .
